Her ilgi alanını mesleğe, her hobiyi profesyonel bir seviyeye çıkarmanız gerekiyormuş gibi bir hisse kapılıyor musunuz?  İlk ben itiraf edeyim. Evet, zaman zaman başlangıç seviyesinden öteye gidemeyen hobilerim için suçluluk duygusuna kapılıyorum. Her şeyi aynı anda dört dörtlük yapmak istiyorum ve yapamadığımda da birazcık bozuluyorum.   Sonra birden durup kendime şunu anımsatıyorum: Her şey bir koşuşturmaca olmak zorunda değil.  Yavaşlamaya, zevk aldığım şeyleri kendi hızım

Yıllarca her şeyi bir düzene koyarak hayatın bilinmezliğini azaltabileceğimi sanmış bir insanım. Bunun bir yanılsama olduğunu keşfetmem ise uzun bir zaman aldı. Zira planlamada, zaman yönetiminde ve problem çözümünde ortalamanın biraz üzerinde olan herkes bilir ki bir kriz anında her şeyi kontrol altına aldığını düşünmek insana kendini iyi hissettirir.   Özellikle de ailenin akademik başarısı yüksek veya biraz fazla becerikli çocuklarının kaderidir bu: her şeyi organize eden,

Geçtiğimiz ay her şey kontrolden çıktı! Öyle ki birkaç hafta boyunca bültene bile ara vermek durumunda kaldım. Ailevi meseleler, sağlık problemleri, işle ilgili aksilikler derken bir de üstüne kocaman bir taşınma ihtimalinin aynı anda belirmesiyle, tüm sistemlerim çöktü ve hayati olmayan hiçbir şeye vakit ayıramadım.   Hayat böyle bir şey işte. Tam her şeyi yoluna koydum dediğimizde, karşımıza bizi aslında belki de nihayetinde daha iyi limanlara götürecek olan bir sürü mesele

İyi bir planlama yapmadığım zamanlarda ilk ihmal ettiğim şey kitap okumak oluyor. Ya “Kafam dolu, odaklanamıyorum zaten!” diye bahane üretiyorum ya da “Zamanım yok” diyerek ekranı amaçsızca kaydırdığım bir döngüye giriyorum. Ta ki ne yaptığımın farkına varıp kendimi bu döngüden çıkaracak küçük bir adım atana kadar 🥲   Bugün bu sayıda, okuma alışkanlığının neden çok değerli olduğunu keşfedeceğiz. Düzenli okumanın bilimsel faydalarına, neden çoğu okuma girişiminin yarım kaldığ

Aynı döngüye sıkışıp kalmak çaresiz hissettiriyor, değil mi? Kafada planlar, ajandada listeler, bir sürü hayaller var ama hâlâ harekete geçmek için bir işaret mi bekliyorsun?   Size bir haberim var: "Değişmez", "Zaten olmaz", "Doğru zamanı değil" diyen o ses yalan söylüyor. Hayatı değiştiren şey uzun uzun düşünmek değil, atılan o ilk adım. Bir cümle, bir mail, bir başvuru, bir karar… Harekete geçtikten sonra başlıyor dönüşüm.   Yıl bittiğinde 2025'i hangi ‘vav’ anıyla hatırla

Eylül’ün ilk haftasına büyük umutlarla girdin ama istediğin gibi gitmedi mi?Kafanda planlar vardı, yapılacak listelerin hazırdı ama bir türlü harekete geçemedin belki. Ve şimdi ikinci hafta gelirken moralin bozuk, “demek ki yine olmadı” diye düşünüyor olabilirsin. Hemen şimdi dur ve bu yıkıcı düşünceyi kovala!  “Tam yapamayacaksan hiç başlama…” cümlesi, mükemmeliyetçiliğin kulağımıza fısıldadığı en büyük yalan. Ya işin sırrı zaten yarım yamalak başlamaksa? Aslında ilerleme de

Sabırsız biriyim. Yavaş ilerleyen hiçbir şey bana başarı gibi gelmiyor. Öte yandan, kafamın içinde kurduğum dünya öyle büyük ki bazen harekete geçmemi zorlaştırıyor.   Bu sabah elimde kahvemle boşluğa dalmışken, yazın son gününde olduğumu fark ettim. Bir bakmışım üç koca ay uçup gitmiş. “Daha çok şey yapacaktım” dediğim onca şey hâlâ defterimin sayfalarında duruyor.   Ama biliyorum ki Eylül kapıdayken bu bir son değil. Tam tersine, kendime verdiğim sözleri hayata geçirmek içi

Ne zaman takvim Eylül’e yaklaşsa, içimde tarif edemediğim bir “yeni yıl” heyecanı uyanıyor 🥰  Okulların açıldığı, defterlerin kokusunun taze olduğu, vitrindeki ajandaların bize göz kırptığı o heyecan verici dönem…  Sanki hayat hepimiz için yeniden başla düğmesine basıyor. Güneş hâlâ yazdan kalma sıcaklığını hissettirirken, akşamlar hafiften serinliyor. Planlar masaya yatırılıyor ve rutinler yeniden şekilleniyor.  Eylül'ün tatlı rüzgârları kendimize hem fiziksel hem zihinsel

Yıllarca her şeyi aynı anda düzene koymaya çalışarak kendimi yıprattım...Her şey yerli yerinde ve düzenli olursa çok mutlu olacağımı sanıyordum. Bu yüzden de her şeyi kategorize etmeye çalıştım. Düzenim bozulduğunda mutsuz oldum ve mükemmeliyetten uzak her detay beni yetersiz hissettirdi. En sonunda çok yorulduğumda şunu fark ettim: İdeal düzen, beni yoran değil, nefes almamı sağlayan düzenmiş. Zamanla ve tecrübeyle hayatın kaosunu toparlamanın anahtarı olarak Üç Katman Kural

Çok utanarak itiraf ediyorum!  Sabahları uyanınca ilk iş olarak elim telefonuma gidiyor 🫣  Ne yapayım, elimde değil! Kendimi uyandıktan sonra hemen telefona bakmamak için ne kadar şartlamış olsam da bir süre sonra yeniden oradayım. Haberler, bildirimler, bir şeyleri kaçırma korkusu  sıklıkla ağır basıyor.   Böyle başlayan günlerde kendimi hep aynı boşlukta buluyorum.Ajandam önümde olsa bile hiçbir şey anlamlı gelmiyor.Ne plan yapmak istiyorum, ne bir şeyi toparlamak. Fakat

“Dikkat çeken düşman çeker” sözünü küçük yaşta duydum ve sanırım o günden beri, dikkat çekmekle arama görünmez bir duvar örüldü.  ...

Görünür olmayı seviyorum. Anlatmak, paylaşmak, daha fazla kişiye ulaşmak içimde bir yerde beni heyecanlandırıyor ama içimde bir başka yer...

Geçenlerde sevgili Kardelen  beni ziyarete geldiğinde, farkına bile varmadan 5 saatlik bir sohbetin içinde bulduk kendimizi. Dikkat...

Bu hafta sana kişisel gelişim hakkında uzun zamandır içimde taşıdığım bir ayrımı anlatmak istiyorum. Hepimiz farkındayız ki bazen bize...

Bu hafta bir grup Akoalı ile birlikte Paterson  adlı 2016 yapımı bir film izledik. Film boyunca neredeyse hiçbir şey olmadı. Hayatın...

Ben sabırsız bir insanım...Bir şeye gayret ettiğimde, ertesi gün bile minik bir iyileşme sinyali alamazsam canım sıkılır. Elimde değil,...

G eçen sayıda kendini seçmekten bahsetmiştik. İlişkilerin her zaman bir kavga, ihanet ya da büyük bir krizle değil; sadece hizaların...

Eski bir dostun bir gün yüzüne "Artık senden hoşlanmıyorum" dese ne yaparsın? Susar mısın? İtiraz mı edersin? Yoksa tüm şaşkınlığınla...

Sen de bazen bazı insanların davranışlarına bakıp içinden “Aman Allah’ım, ne düşünüyor da bunu yapıyor?”  diyor musun?   Beni hayatta en...

Bana en çok sorulan sorulardan biri bu: “İngilizce biliyorsun, eğitimin var, girişimci bir ruha sahipsin… Neden hâlâ gitmiyorsun?” Bu...